تصاویر و شعر دماوند Damavand


ای دیو سپید پای در بند                    ای گنبد گیتی ای دماوند
از سیم به سر یکی کله خود                زآهن به میان یکی کمربند


تا چشم بشر نبیندت روی                      بنهفته به ابر چهر دلبند
چون گشت زمین زجور گردون                 سرد و سیه وخموش و آوند
بنواخت زخشم بر فلک مشت                 آن مشت تویی تو ای دماوند



تو مشت   درشت   روزگاری                   از گردش قرن ها پس افکند
نی نی تو نه مشت روزگاری                   ای کوه نی ام از گفته خرسند  
تو  قلب   فسرده ی  زمینی                   از  درد   ورم   نمود  یک چند
تا   درد  ورم   فرو   نشیند                      کافور   برآن   ضماد   کردند
                                   

ملک الشعرای بهار
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...